Moja Historia
i Filozofia
Łapię oddech i siadam do koła garncarskiego. Czując glinę pod palcami, zamykam oczy i jestem w domu. To dla mnie praca z uważnością w dotyku, z wrażliwością na faktury i struktury. Odbieram świat poprzez dotyk. I to chcę dawać od siebie innym – ciszę, bycie w sobie, powrót do ciała, prawdziwość.
Cześć, jestem Dominika i chciałabym opowiedzieć Ci historię, która doprowadziła mnie tu, gdzie jestem dziś.
Zaczęło się od potrzeby... bliskości. Z naturą, z własnym ciałem, z drugim człowiekiem. W świecie, który pędzi coraz szybciej, ja szukałam przestrzeni, gdzie mogę zatrzymać się na chwilę, odetchnąć i poczuć, co tak naprawdę znaczy być. To właśnie glina – ten prosty, pierwotny materiał – nauczyła mnie, jak być uważną i obecną. Jak patrzeć na swoje ręce i widzieć w nich coś więcej niż narzędzie – widzieć historię, emocje, delikatność.
Praca z gliną to dla mnie rodzaj rozmowy – cichej, ale głębokiej. Zaczynam od pustego kawałka materiału, a on pod moimi dłońmi zmienia się w coś niepowtarzalnego. Czasem to filiżanka, czasem miska, czasem coś, czego wcześniej nie planowałam. Każdy przedmiot, który tworzę, niesie cząstkę mnie – moich myśli, emocji, wspomnień. Jest autentyczny, tak jak chciałabym, żeby było całe moje życie.
Ale ta opowieść nie dotyczy tylko mnie. Zrozumiałam, że ta podróż – do bliskości, do uważności – jest czymś, czym chcę dzielić się z innymi. Tak narodziło się moje studio. Nie tylko jako przestrzeń, w której tworzę ceramikę, ale jako miejsce spotkań. Miejsce, gdzie ludzie mogą na chwilę zwolnić, oderwać się od codziennego chaosu i odnaleźć coś, czego może im brakowało – czas dla siebie.
Moje warsztaty nie są o „perfekcyjnych naczyniach”. Są o procesie. O tym, żeby pozwolić sobie na bycie niedoskonałym, na eksperymentowanie, na słuchanie swoich dłoni i serca. Podczas zajęć spotykamy się, rozmawiamy, śmiejemy, czasem milczymy – ale zawsze wychodzimy z poczuciem, że zrobiliśmy coś dla siebie.
Moja ceramika i warsztaty są bliskie moim wartościom. Są o autentyczności – o tym, żeby być sobą, takim, jakim się jest. Są o czułości – do siebie, do natury, do ludzi wokół. Są o kobiecości, którą rozumiem jako harmonię, intuicję, siłę i delikatność zarazem.
Chcę, żeby moja ceramika była częścią Twojej codzienności – filiżanką, która ogrzewa dłonie w chłodny poranek, miską, która kryje Twój ulubiony comfort food, przedmiotem, który przypomina Ci o chwili wytchnienia. A moje warsztaty? Chciałabym, żeby stały się dla Ciebie oddechem, chwilą wytchnienia w biegu – przestrzenią, gdzie możesz być po prostu sobą.
Zapraszam Cię do mojego świata – świata bliskości, autentyczności i piękna ukrytego w niedoskonałości.
Moja codzienność w pracowni Czarów z Ognia
